This page may contain traces of nuts!
|
|
| |
|
|
| |
This is where you stick random tidbits of information about yourself.
|
|
|
|
|
|
| |
fimmtudagur, júlí 24, 2003
Afskaplega er nú gaman að hanga í Word allan daginn.
10 tímar á dag koma skapinu í lag, eins og segir í kvæðinu.
Skjalið lengist og lengist og allt er á réttri leið. Endar í doðranti dauðans.
Einn af góðum fítusum í forritinu er “spell checkið”. Ég hafði aldrei kynnst þeirri snilld fyrr en ég byrjaði í náminu hér úti og fór að skrifa á ensku. Enn er ekki komið spell check fyrir íslensku.
Ég stilli spell checkið á English (UK) og svo fylgist það með því sem ég skrifa og lætur vita ef orð eru vitlaust stafsett og ef röng orðasambönd eru notuð og kemur svo með uppástungur um hvernig best væri að skrifa textann. Þetta er náttúrulega mjög gott fyrir gúbba eins og mig sem hafa lítið þurft að skrifa á ensku. Stundum er ég óviss um hvaða forsetningar á að nota, ýmis tengiorð vefjast fyrir manni og svo á ég það náttúrulega til að skrifa orðin vitlaust. Þá er gott að geta treyst á spellið. Dó vorrí, bí happí.
Oftast er spell checkið mjög gáfað og kemur með prýðis uppástungur. Orð eins og coefficients, elasticity, consequences, heteroskedasticity og multicollinearity eru í einu orði sagt fáránleg og hefur mér um það bil aldrei tekist að skrifa þau án þess að setja amk einn rangan staf einhvers staðar. Þá er fínt þegar spellið tekur í taumana.
Hins vegar á UK spellið mjög erfitt með mannanöfn. Ef mann heita ekki ekta enskum nöfnum þá er umsvifalaust látið vita af því og stungið upp á “réttari” útgáfum. Ég skrifa mikið af mannanöfnum um þessar mundir enda sífellt að vitna í hinar og þessar greinar og bækur eftir hina og þessa höfunda. Ef nöfnin eru þýsk, grísk, indversk eða þaðan af furðulegri þá ælir spellið út úr sér uppástungum að mun gáfulegri nöfnum. Hinn virti markaðsvísindamaður Mr Sethuraman er t.d. lagður í mikið einelti af Word. Ekki er ástandið betra hjá Mr Krishnamurthi eða Mr Papadopoloulos!
Íslensku nöfnin fá sömu meðferð. Til dæmis þýðir lítið að heita Binni Borgar þegar UK spellið er virkt. Það stingur undir eins upp að ég eigi frekar að heita Benny Burger.
Ekki batnar það þegar ég skrifa inn nöfn nokkurra valinkunnra manna.
Arnar Freyr verður t.d. Arena Fryer. Svo versnar það bara ef maður kallar hann Ara Frex. Þá stingur spellið upp á Aria Fret. Sem er náttúrulega mjög lýsandi!
Mörður Fimmbíó verður Murmur Limbo og ef maður sleppir ð-inu og setur d í staðinn þá fær maður Murder Limbo. Helv. hættulega flott nafn. Ég verð að segja það.
Einar Inkman er Weimar Linkmen og Einar Mar verður Eisner Mar. UK spellið þolir sem sagt Mar og leggur þá sem heita því nafni ekki í einelti. Þetta er náttúrulega út í hött enda nafnið með eindæmum asnalegt.
Úlfar Hauksson er Lunar Hudson og Ægir Már er Giro Mara. Ægir Prik verður náttúrulega að Giro Prick. Ekki ónýtt og ætti að nýtast honum á ferðalögum um heiminn á komandi árum.
Merkilegt.
14:15
laugardagur, júlí 19, 2003
Þá er maður loksins búinn að fá út úr prófunum.
Þetta gekk allt saman upp. "Mr Jonsson has passed all modules", stóð á niðurstöðutöflunni í skólanum. Ég las línuna tíu sinnum til að vera viss.
Við vorum reyndar bara fjögur sem náðum þessum árangri. Sjö af ellefu full-time bekkjarfélögum féllu í einu eða jafnvel fleiri fögum.
Auðvitað held ég því fram að námið hafi bara verið svona erfitt að aðeins þeir allra-bestu féllu ekki.
Þeir sem féllu þurfa að taka haustpróf. Það hefði ekki passað alveg inn í prógrammið hjá mér að fara í haustpróf því ég þarf að skila lokaritgerðinni 26. ágúst. Haustpróf hefði sett þau plön í hættu.
Ritgerðarskrif ganga þokkalega. Ég er búinn að lesa og glósa ansi mikið og byrjaði svo fyrst að skrifa fyrir rúmri viku. Allt í orden þar. Undirbúningurinn er að gera sitt gagn.
Ég ætla svo að skrifa meira í næstu viku og reyna að byrja að vinna með gögnin um mánaðamótin. Sá pakki mun líklega taka góðan tíma.
Ég þarf að vera ansi duglegur næstu vikurnar til að ná að klára þetta fyrir 26. ágúst. Það reddast vonandi.
Óli Jó kom í heimsókn til Bristol á fimmtudaginn. Hann var að klára prófin í Oxford og því tilvalið fyrir hann að lyfta sér aðeins upp í sumarblíðunni í Bristol. Sjálfur átti ég nú skilið að fagna vel niðurstöðum prófanna svo þetta hitti allt saman mjög vel á. Ég var svo að fylgja honum út á lestarstöð rétt áðan.
Þetta voru því tveir góðir dagar þar sem ég reyndi að sýna honum það helsta sem Bristol hefur upp á að bjóða. Mæja var að vinna á fimmtudag, föstudag og í dag en náði samt að vera með okkur á fimmtudagskvöldið.
Við Óli röltum um miðbæinn, um helstu garðana, eyddum góðum tíma við Clifton suspension bridge og í Clifton hverfinu. Svo lagði ég einnig mikla áherslu á það að helstu pubbar borgarinnar færu ekki framhjá okkur. Óli virtist ekki hafa mikið á móti því plani.
Við fórum út að borða bæði kvöldin og höfðum það alveg reglulega fínt. Fyrra kvöldið fórum við öll þrjú á veitingastaðinn Spyglass sem er grillstaður á báti sem liggur á ánni í miðbænum. Steik og bernaise sósa með frönskum og salati. Eðalmatur. Í gær fórum við svo tveir á indverskan stað í Clifton, Bombay Spice. Lamb í sósu með grjónum, naan og ísköldum Kingfisher bjór. Ekki slæmt heldur.
Svo gisti Óli á svefnsófanum í stofunni hjá okkur og vaknaði ávallt með eindæmum hress!
Nú taka svo ritgerðarskrif við aftur. Það þýðir ekki að hanga í afslappelsi lengur. Það er bara hasta la vista baby, eins og Arnold myndi orða það.
15:33
mánudagur, júlí 14, 2003
Hitinn fer oftast vel yfir 20 stig hér í Bristol um þessar mundir, sagði ég um daginn.
Góðan daginn.
Í dag var 31 gráða. Þvílíktur hiti. Ég hef ekki lent í öðru eins síðan á Mallorca fyrir nákvæmlega 10 árum síðan.
Helgin var eins. Ekki ský á himni, heit gjóla og mikill hiti. Ásta, systir Mæju, Ben, tæplega þriggja ára sonur hennar og Malla, vinkona Ástu, komu í heimsókn til Bristol á laugardaginn og stoppuðu í tvo daga. Mæja reddaði þeim góðum díl á City Inn.
Við Mæja fórum með þau út um alla borg og sýndum þeim það helsta sem Bristol hefur upp á að bjóða. Borgin skartaði náttúrulega sínu fegursta í góða veðrinu og mannlífið var einkar líflegt. Miðbærinn var stappaður frá morgni til kvölds af fólki í góðum gír að sleikja ís eða drekka bjór. Ben var einkar sáttur við að leika sér í gosbrunnum borgarinnar eins og reyndar flestir krakkarnir á svæðinu. Spjarirnar af og hoppað beint út í að busla. Ekki slæmt.
Sem sagt, mjög fín helgi.
Ég er ekki frá því að ég eigi eftir að sakna Bristol þegar við flytjum í haust. Nóg að skoða, flottar byggingar og fínir veitingastaðir og pöbbar á hverju strái. Svo er borgin mjög hæðótt sem settur mjög flottan svip á hana. Víða eru góðir útsýnisstaðir og turnar til að trítla upp í. Áin sem rennur í gegnum borgina setur svo punktinn yfir i-ið. Nú um hásumarið er mikil umferð á ánni. Skútur, spíttbátar, húsbátar, ferjur, kayakar og allt þar á milli.
Þeir spá svo aftur svona hita og blíðu á morgun en svo á að fara að kólna. Ég er sáttur við það. Það var eiginlega of heitt í dag. Ég sat hér inni við skriftir í dag á stuttbuxum einum fata og var að kafna úr hita.
Sumir eru nú samt sáttari við þetta en aðrir. Það var metsala á bjór, ís og grænmeti í stórmörkuðum í UK um helgina. Stórmarkaðir eins og Tesco eru með veðurfræðing í fullu starfi til að fylgjast með veðurspám. Búðin þarf að jú að vera með réttu vörurnar á tilboði og nóg af þeim þegar rétta veðrið kemur. Þegar gott veður er á næsta leiti þá þarf að panta meira af bjór, ís, jarðarberjum og öðrum blíðuvarningi.
Fatabúðirnir selja metmagn af sandölum, stuttbuxum, bikiníum og sólgleraugum og barir og veitingastaðir fyllast.
Bretar, eins og Íslendingar, vilja gera sér glaðan dag þegar vel viðrar.
21:21
fimmtudagur, júlí 10, 2003
Jessörríbob
Það er alvörusumar hér í UK um þessar mundir. Virkilegar hlýtt og næs. Jafnvel þótt stundum sé skýjað þá fer hitinn oftast vel yfir 20 stig.
Í gær fórum við í dagsferð til Cardiff í Wales. Lestarferðin frá Bristol tók ca 50 mínútur og kostaði skít og kanel.
Veðrið var eðal, glampandi sól og líklega yfir 25 stiga hiti.
Í Wales búa tæpar 3 milljónir manna, 300.000 í höfuðborginni Cardiff og ca 2 milljónir á Stór-Cardiff svæðinu.
Borgin kom okkur mikið á óvart. Það er sannkallaður stórborgarblær á henni. The Civic centre sem hefur að geyma ráðhúsið, ráðuneyti og aðrar stjórnsýslubyggingar hefur verið líkt við sambærileg hverfi í Washington DC. Falleg hvít hús með stórum þakhvelfingum, skreytt styttum og umhverfis eru fallegir garðar með gosbrunnum og blómum í öllum regnbogans litum.
Ég bjóst ekki við að sjá svona flott hverfi á þessum slóðum.
Í miðborginni, á bökkum River Taff, er kastali, Cardiff Castle. Þangað kíktum við og höfðum gaman af.
Alltaf gaman að skoða kastala og af þeim er víst nóg í Wales. Í norður-Wales eru víst nokkrir af fallegustu kastölum í UK. Þangað er stefnan sett fyrr en síðar.
Millenium Stadium stendur líka við ána, alveg inni í miðbæ. Þangað flykkjast Wales-menn til að horfa á rugby leiki og á meðan Wembley í London er í endurbyggingu þá eru flestir úrslitaleikir í enska boltanum spilaðir þarna. Leikvangurinn hýsir líka oft stóra rokktónleika.
Seint á 19. og snemma á 20 öld var í Cardiff ein stærsta kola- og stál-útflutningshöfn í heimi. Nú er sá bisness búinn og er því verið að breyta hafnarsvæðinu úr iðnaðarsvæði í skemmtisvæði. Þar er nú allt að fyllast af börum, veitingastöðum, hótelum og allskyns "menningarhöllum". Við kíktum á svæðið og fóru í siglingu út á Cardiff Bay. Það var mjög gott að leyfa sjávargolunni að kæla sig aðeins og gaman að sjá höfnina og borgina frá öðru sjónarhorni.
Dagurinn endaði svo á nokkrum köldum pæntum á útibar í miðbænum og mexikönskum dinner.
Lestin heim hálftíu og vorum mætt á Garðana um ellefuleytið.
Fínn dagur. Við mælum með með Cardiff.
12:59
fimmtudagur, júlí 03, 2003
Back to Bristol.
Við erum mætt aftur á svæðið eftir tæplega tveggja vikna dvöl á Íslandi.
Ég vil byrja á því að þakka öllum þeim sem buðu okkur í grillveislur, kvöldverðarboð, brúðkaup, útskrift og svo videre. Þetta var alveg frábært. Nákvæmlega það sem við þurftum eftir tæpt ár í frekar rólegu félagslífi.
Maður er andlega endurnærður þótt líkaminn hafi verið orðinn ansi lúinn undir rest.
Vantaði kannski örlítinn svefn!
Ekki tókst mér að koma góðri fjallgönguferð fyrir á þessum fáu dögum sem stoppað var á landinu. Ein nóttt í tjaldi hjá bústaðnum í Helludal gerði manni þó gott.
Bíltúr yfir Lyngdalsheiði og niður á Þingvelli reddaði fjallasýninni og kayakferð út í Þerney kom manni í smá tengsl við náttúruna.
Það verður bara meira næst, hvenær sem það nú verður.
Ferðin heim til Bristol frá Íslandi gekk vel og fær IceExpress eðaldóma hjá okkur Mæju. Hver saknar þess að fá gufusoðið grænmeti og ferkantaða ommelettu frá Flugleiðaeldhúsi þegar hægt er að kaupa Júmbó samloku með roastbeef og dollu af Egils Gulli af næstu flugfreyju á ca 500 kr.
Ekki ég amk.
Ok, Heathrow er aðeins nær London en Stansted (fyrir þá sem eiga leið til London). Ferðatíminn er kannski tæpum klukkutíma lengri frá Stansted en frá Heathrow og farið eitthvað dýrara.
Mann munar samt um að spara allt frá 15.000 kr og jafnvel meira þegar kaupa þarf flugfar. Það er málið.
Annars allt að komast í fyrra horf hér hjá okkur í Bristol. Mæja er komin á fullt á City Inn og ég les og skrifa um market response models.
Tony stendur enn í ströngu og Ian Duncan Smith lofar upp í ermina á sér. Berlusconi sér samt um um fjörið í gúrkutíðinni.
Bresku blöðin eru nú hvert af öðru að senda fréttaritara til Madrid til að fylgjast með ævintýrum Beckham og Posh þar á bæ. Þessir fréttaritarar munu hafa aðsetur í borginni og eingöngu flytja fréttir af þeim skötuhjúum. Hljómar hálfómerkilegt starf. Samt er líklegt að þessar fréttir verði þær mest lesnu í blöðunum næstu árin.
22:10
|
|
| |
|
|
|
